ادامه دارد
…
ادامه دارد قربانی
فرصتی میان واژه و بازی.
می خواهم برگردم
به نوشته های تو.
“دوستت دارم” كنایه ای ست ازتكاپو و
بیهودگی،
سه شب
توت فرنگی
و صبحگاهی كه
به سیاهی غلتید.
ادامه دارد
بستر
انعكاسی كه حذف می شود
و كمربندی از گردباد:
ساعات پرازدحام
طبقه ی همكف
و
سلول.
سرانجام چگونه خواهد شد
در برخی نقاط
كه ابری ام؟
ادامه دارد
در این فیلم
منهدم می شود
چای و
نقاشی منظره
دویست درصد عشق .
تو را از سراسر دنیا جمع كرده بودم
با رگبار پراكنده
24 ساعت در آینده
ادامه دارد
از طریق رودخانه ها و
حاشیه ی دریاچه ها
چهره ی فرشته ای
در دوربین عكاسی
پهن می شود .
تك تك تابلوها را توضیح می دهم اما
در یك نقطه اتفاق افتاده است
غروب
ادامه دارد
دو قرن گذشته است از
تخریب من و
پرورش قارچ،
زنگ فلز
با ذكر آدرس هم
شبیه انسان های بی چهره ام
و ماهیان سردابی اند
بدنه ی هواپیما
جنگل ها و مرتع
قلمرو مردی كه دیگر نبود .
ادامه دارد
به نشانی مجالی برای تجربه های پیشین
دوستم بدار!
مبل
جدول
دیوار
و هرچه سریعتر
عكسی كه تو را نداشت
پرده ای كه بی پنجره بود .
ادامه دارد
این خبر
اشاره به نزدیك است:
تخریب و تلفن
“یك ساعت بوسه”
توریستی
در نمایشگاه مارك های تو .
ادامه دارد
درفایل اقرارهای معصومانه
روستایی بیش
نخواهد ماند
گسترش راه آهن
بزرگ شدن جزیره مان نبود
فعل ماضی بود
در جمله ی او خیلی زیبا بود .
كمتر كسی به پایان می رسید
لب بر سینه ات كه می گذاشت
به زانو درآمدم ،
ادامه دارد.
به پایان رسید قربانی
در فرصتی میان واژه و آینه
تن و اتهام شبانْ روزی
برج قدیمی وزمان
كه گم شد .
اما به پایان نرسید
اعتبار مردن های زنجیره ای ام
ادامه دارد …
در اینجا می تپد
نوعی سلاح قدیمی
كه هنوز محرمانه است .
سند مالكیت ثبتی ندارد ،
“ دوستت دارم.”
ریل ها از ماسه های بادی پرند
از جاده خارج نشو !
این ماجرا به بن بست رسیده است
بالای صفر
پایین صفر
ماه را به پناهگاه می برد.
ادامه دارد
چرا به تو علاقه مند شدم ؟
جدول كلمات متقاطع نبودی
سال ها به طول انجامید
بیدار شدن ام
فرو پاشیدن ام
برخاستن ام
واقعیت این است كه
فروش سروها
پیآمدی جز باران نداشت
پرندگان مهاجر
از استپ های من
رفته اند
و داستان های مشابه
همه خبر از مرگ پرواز
بر فراز یك فیلم بلند می دهند
.
ادامه دارد
تو را درون یك مولكول
ذخیره می كنم اما
هزار قطار در هر ماه
تو را برای بودن
به آغوشم می رسانند و هنوز
ادامه دارد
نزدیكترین مرز من به تو
در آینه تكرار می شود
پیش بینی
فرو پاشی من است
و تمامی جملات داخل گیومه
از نسخ نبض من می گویند
و فرصتی برای تقویم رسمی
و ادامه دارد .
با پست سفارشی
در فاز اول مكتوب
به جرأت می توان گفت
چرا به تو عاشقم .
حوزه های بحرانی
كه ظهور می كند
به ناچار
روزی در ادامه فرومی رود
اما هرگز شانزدهم شرقی
فاش نمی شود
و حیاط خلوت
امروز هم
درطرح تعریض قرار ندارد .
ادامه دارد
دور ویروس های نامشهودست
و خبری نیست جز
شدت بارش
كه كمرنگ
له می شود.
تو
با تمام وجود
در لحظه ی كشتار
پاك و زلال بودی
در لباس بلند مدت حذف.
خلاصه ای از تجارب پرده ی آخر را
در پاكتی بگذار
و از آب های سرد شمالی
برایم نامه ای بفرست
آیا ادامه دارد ؟
اعتراف (1)
اعتراف می كنم
میز غذا
شمعدان و
بشقاب ها
نمی دانند چه كس
در تاریكی شب
گم شد .
مؤلف پر از آدم های گمراه است .
آیا تو تا به حال
اعدام درجه یك دیده ای :
دل بستن به دریای شمال
و قراردادی سپید
با فلزهای مرز؟
گفتی بهترین بازیگر
مجسمه ای ست
كه مشمول مرور زمان نمی شود
و من بارها
پلمب شدم
در متن های مرجانی
در بین چند سایه
یك دسته كلید و روزنامه
اعتراف (2)
اعتراف می كنم
مترجم اشتباه كرده است
كه تو در نقش یك شكار شب زی
درخشیده بودی
و احتمال می دهم
خودكار آبی ننوشته باشد
من به هنگام رانش زمین
پیراهنی سبز داشتم.
اعتراف می كنم
ضمانتی وجود ندارد
با گذر از پلكان های سنگی
و گذرگاه های پرازدحام
از یقینی اضطراب آمیز
پژمرده نشوم
تا قبل از روشنایی.
اعتراف می كنم
آرام آرام
صدای تو به محاق می رود
و از مرگ مشكوك یك گلوله
شهر ساكت می شود
و من اعتراف می كنم
كه این تصادف هیچ كشته نداشت.
جسد یك زن
گزارشی در هزار صفحه نیست
میزانسنی ست كه خودش را
مسدود می كند
و این نكته را تكذیب می كنم
كه تو در نقش قله
اسكله و
طناب
ندرخشیدی .
راستی
پیراهنم
چه رنگی بود؟
اعتراف ( 3 )
اعتراف می كنم
جایی در شبِ پیاده رو
در كمتر از سی ثانیه
مستهلك شدم .
نه دریا بود
نه جنگل
نه حتی تختی در شهر تو.
همرنگ یك پك
با تنها واژه ای كه گفتی
اگر از همه ی جاده های جهان هم عبور كنم
بستنی
خنك ام نمی كند .
درو كن مرا !
پیكاسو ،بنفشه و كلاغ
مشكلم
ذات اشیاء است
بی تو
و خودكاری كه نمی نویسد.
در ذهنم
قهوه نبود
سیگاری روشن می كنم .
بگذار شعر دیگری بنویسم!
به جای دوستت دارم
سوت ترن
بگذارم
بدون دستمالی خیس
و تابلویی از دوره ی آبی
پیلاتس
برای نخستین
بار
ویژه نامه ات
نیمه كاره مانده است.
روزهای عجیبی ست
روزهای زودگذر.
برق هم دنبال آرامش است
اما كیفر پایان هفته
مرا محصور می كند
كاناپه در ذهن پررنگ می شود
ماه كمانی
سراشیبی
ساحل
مردی بیگانه
قاتل بالفطره نیست
یك رشته مو بر پیشانی ات
گوشواره هایم را
ملاقات می كند
و تا چشم بر هم می زنم
هیولا ،برنز ، چیزهای زائد
باز هم كاشكول ات را می بندی
و چمدان ات را .
من با آخرین پیانوی پیلاتس چه كنم ؟
Chat
داستان از زمانی شروع شد
كه نمایش روی آنتن رفت.
حدسم كاملاُ درست بود
تو اصلاُ عاشق نبودی.
در یكی از رستوران های شهر شنیدم:
“كلمات اعتبار خود را از دست داده اند ”
مدتی ست كه از تو خبری نیست
مثلث برمودا
هنوز هم مرسوم است ؟
از زندگی ات چیزهایی را وام می گیرم :
جدول جمعه
لوستر تاریك
و هزاران برداشت
كه همه از خلق موقعیت های دراماتیك
برای دوست داشتن ام
حرف می زنند
خط به خط با تو بودن ؟
نه ! من فقط
من فقط
لابه لای اشیا
با خودم چت می كنم .
