گل نازداروم مه شوگارم

بیو بیاو كه دلوم سیت تنگه

ندونوم تاكی دلت چی سنگه

بهار اوید وا گل گندوم

موتهنا وا درد تو مندوم

ولوم كردی وا دل پر دردوم

دلوم خینه دی ز حرفا مردم

گودی بی كه وا بهار ایام

سی چه په نیاهی

حالا دیه باور ایكنم كه تو بی وفائی

زویرت رهدوم مكن وام چی نو گل نازدارم

بیو كه بی تو دیه مه رهده زه ای شو گاروم

..................................................................

گلی كه من نازت را میكشم ای ماه شبهای تار من

بیا كه دلم برایت تنگ شده است

نمیدانم تا كی دل تو همچون سنگ است

بهار آمد با گل گندوم

من با درد دوری تو تنها ماندم

مرا با دلی پراز درد رها كردی

دیگر دلم از حرف مردم خون شده است

گفته بودی كه با بهار خواهی آمد

بهار آمد پس چرا تو نمیائی

حالا دیگر باور میكنم كه تو بی وفائی

انگاراز یادت رفته ام و مرا فراموش كرده ای با من ای گل ناز دارم این كار را نكن

بیا كه بی تو ماه تابان از آسمان شبهای تارم رفته است.