این مثل سائره در مورد افرادی به کار می رود که سخت خشمگین شوند و حالتی غیر
ارادی و دور از عقل و منطق به آنها دست دهد. در چنین مواقعی چهره اشخاص پرچین
و سرخگونه می شود، رگهای پیشانی و شقیقه ورم می کند ، فریادهای هولناک می
کشند و خلاصه اعمال و رفتاری جنون آمیز از آنها سر می زند اما ریشه و علت
تسمیه این ضرب المثل :
برای گداختن آهن رسم و قاعده برای آن است که درجه حرارت کوره آهنگری را
تدریجأ بالا میبرند تا آهن سرد به تدریج حرارت بگیرد و گداخته و مذاب گردد ،
چه آهنها بعضأ این خاصیت را دارند که چنانچه غفلتأ در معرض حرارت شدید و چند
صد درجه قرار گیرند، سخت گداخته می شوند و با صداهای مهیبی منفجر شده از کوره
در می روند، یعنی به خارج پرتاب می شوند . افراد سریع التأثر و عصبی مزاج اگر
در مقابل حوادث غیر مترقبه قرار گیرند آتش خشم و غضبشان چنان زبانه می کشد که
به مثابه همان آهن گداخته از کوره اعتدال خارج می شوند و اعمالی غیر منتظره
از آنها سر می زند که پس از فروکش کردن اطفای نایره غضب از کرده پشیمان می
شوند و اظهار ندامت می کنند.
