اصطلاح مثلی بالا به کسی گفته می شود که کهنه قالتاق و ناقلا باشد ، در تسلط
و غلبه بر حریف ترس و بیمی به خود راه ندهد و با اعتماد و اطمینان کامل
مبارزه کند . به همین مناسبت در مورد هر یک از افراد کاربر وآزموده گفته می
شود :" قاپش پر است " یعنی پشت بند و پشتوانه قوی دارد .
اکنون ببینیم قاپی که پر باشد چه ملازمه و ارتباطی با کاربری و آزمودگی پیدا
میکند .
قاپ در بازیهای معمول ومتداول ایران استخوان پاشنه پا و سر زانوی گوسفند است
که به انواع مختلف از قبیل سرپا وسه قاپ و چهار قاپ و پنج قاپ و جز اینها با
آن بازی می کنند .
در قاپ بازی هر یک از بازیکنان یک شاه قاپ میان دوانگشت دست دارد و در خارج
از دایره بازی متناوبا و پشت سرهم با شاه قاپش به قاپهای وسط دایره می زند .
پیداست هر کس توانسته باشد قاپهای بیشتری را بزند و از دایره بازی خارج کند
برنده شناخته می شود . شاه قاپ همان طوری که از نامش پیداست بزرگتر از قاپهای
معمولی است و غالبا استخوان پاشنه پا یا سر زانوی قوچ کوهی و بز کوهی را که
قدری بزرگتر است شاه قاپ انتخاب می کنند . شاه قاپ را به دوشکل روغن کشی می
کنند : یکی آنکه سطح اسب یا خر قاپ را در برابر آفتاب قرار می دهند تا روغن
آن سطح نزول کرده در سطح دیگر فرو نشیند و سطح اخیر را سنگینتر کند . چنین
قاپی به مناسبت سنگین شدن سطح خر به صورت اسب و یا بالعکس می ایستد . این نوع
قاپها را روغن کشیده واین کار را روغن کشی می گویند .
