شعری از

  رابرت فراست

 1963- 1874

 

The road not taken

 

Two roads diverged in a yellow wood

And sorry I could not travel both

And be one traveler, long I stood

And looked down one as far as I could

 

دو راه در جنگلی زرد از هم جدا می شدند

اماحیف كه نتوانستم از هردو بروم

فقط یك رهرو بودم

ایستادم و تا آنجا كه چشم كارمی كرد،

تاآنجا كه جاده در میان بوته ها گم می شد

نگاه كردم

 

Then took the other, as just as fair,

And giving perhaps the better claim,

Because it was grassy and wanted wear,

Though as for that the passing there

Had worn them really about the same,

 

بی طرفانه سعی كردم یكی را انتخاب كنم

به این دلیل كه علف پوش بود و كمتر از آن گذشته بودند

اگر چه، انگار، هردو به یك اندازه

مورد استفاده قرار گرفته بورند.

 

And both that morning equally lay

In leaves no step had trodden black

Oh, I kept the first for another day !

Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

 

آن روز صبح، هردو یك جور به نظر می آمدند

پر از برگ،جوری كه گویی هیچ كس بر آنها قدم نگذاشته است

آه، روز بعد اولی را انتخاب كردم

كه به راه ها ی دیگری ختم می شد اما نمی دانستم كه با گام نهادن

در آن دیگر هرگز قادر به بازگشت نخواهم بود

 

I shall be telling this with a sigh

Somewhere ages and ages hence:

Two roads diverged in a wood, and I -

I took the one less traveled by,

And that has made all the difference.

سالهای سال بعد، یك روز با آه و حسرت به خودم می گویم :

دوراه درجنگلی از هم جدا می شدند ومن -

آن راهی را در پیش گرفتم كه كمتر كسی از آن رفته بود

وهمه ی تفاوت در همین است