شعری از نزار قبانی
ترجمه سودابه مهیجی
صباحك سكر
إذا مر يوم ولم أتذكر
به أن أقول صباحك سكر
فلا تحزني من ذهولي وصمتي
ولا تحسبي أن شيئًا تغير
فحين أنا لا أقول أحبك
فمعناه أني أحبك أكثر
صباحك سكر
إذا ما جلستي طويلاً أمامي
كمملكة من عبير ومرمر
وأغمضتُ عن طيباتك عيني
وأهملتُ شكوى القميص المعطر
فلا تنعتي بموت الشعور
ولا تحسبي أن قلبي تحجر
أحبك فوق المحبة لكن
دعيني أراك كما أتصور
صباحك سكر
(
اين شعر با صدای کاظم الساهر خواننده ی عراقی اجرا شده
)
صبحت به خیر
هرگاه روزی دیگر فرا می رسد
و فراموش میکنم که بگویم "
صبحت به خیر"
از حیرانی و سکوتم غمگین مشو
و گمان مبر که میان من و تو
چیزی عوض شده
آنگاه که نمی گویم:
" دوستت
می دارم "
یعنی که " دوست ترت می دارم
"
صبحت به خیر ...
آنگاه که همچون سرزمینی از
عبیر و مرمر
مدتها رو به رویم می نشینی
و از رایحه ی تو چشم می پوشم
یا گلایه های آن پیراهن
عطراگین را سرسری می گیرم
گمان مبر که احساسم بر باد
رفته
گمان مبر که قلبم به سنگ بدل
شده
تو را ورای دوست داشتن دوست
می دارم
اما
بگذار انگونه که در خیالات
من است ببینمت
صبحت به خیر ....
اشعار و ترجمه های
ديگری
از
بانو سودابه
مهيجي
را در وبلاگ
شخصي
او بخوانيد:
http://mohayeji.persianblog.ir
