عبدالله ابن محمد نیشابوری از عارفان بزرگ اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری است. ابوالفرج ابن جوزی در صفةالصفوة نوشته است که: او صحبت جنید دریافته است و اقامت او به بغداد در مسجد شونیزیه بود. وی گفتندی که عجایب بغداد سه چیز است: اشارات شبلی، نکت مرتعش و حکایات جعفر الخواص. او را گفتند، فلان بر آب رود گفت: اگر خدای او را بر مخالفت هوا قادر فرماید، آن از رفتن بر آب بسی عظیم تر بود.

شیخ فریدالدین عطار نیشابوری در ضمن بیان شرح حال ابومحمد مرتعش نیشابوری در تذکرةالاولیاء نوشته است که: نقل است که گفت سیزده حج کردم بتوکل، چون نگه کردم همه بر هوای نفس بود، گفتند، چون دانستی؟ گفت: از آنکه مادرم گفت سبوئی آب آر، بر من گران آمد، دانستم که آن حج بر شره شهوت بود و هواء نفس....

وفات ابومحمد مرتعش نیشابوری در سال 328 هجری در بغداد اتفاق افتاده است.