ابوعلی شقیق بلخی پسر ابراهیم یکی از مشایخ بزرگ تصوف ایران در قرن دوم هجری است. گویند او درک خدمت امام موسی الکاظم (ع) امام هفتم شیعیان کرده بود و حاتم اصم(عصم) از مریدان اوست. وی در ماوراءالـنـهـر بـه سـال 174 هجری و به روایتی در سال 153 هجری در جهاد با ترک و بقولی به جرم تشیع کشته شده است. نقل است که چون شقیق قصد کعبه کرد و به بغداد رسید، هارون الرشید خلیفه عباسی او را بخواند، چون شقیق به نزدیک هارون رفت؛ هارون گفت: توئی شقیق زاهد! گفت: منم، اما زاهد نیستم.