از نورالعلوم.......
نقلست که دل به آخر کار به جایی برسدکه آواز دل خود به گوش سر بشنود چون آواز منقطع گردد نور دل خویش به چشم سر خویش ببیند.
 

---

 

به نام آنكه ما را جسم و جان داد
به وصف روی نیكویش زبان داد
هزاران پرده از رخ بر گشوده
به هر جا جلوه ای دیگر نموده
تب از خورشید و تاب از ماه برده
شكیب از مردم آگاه برده
ملك مفتون حسن بی مثالش
فلك سر گشته در راه وصالش
جلالش بر كلیمی ناز كرده
نوای لن ترانی ساز كرده
جمالش رحمت رحمانی اوست
دلیل حضرت سبحانی اوست