آدم و حوا


موضوع:	داستانهای فارسی
نویسنده:	محمد محمد علی
ناشر:	کاروان
سال انتشار:	1383
سایر آثار نویسنده:	جمشید و جمک ، بازنشستگی و داستانهای دیگر، نقش پنهان،دره ی هندآباد گرگ داره، از ما بهتران، چشم دوم، دریغ از رو به رو ، رعد و برق بی باران ، باورهای خیس یک مرده ، برهنه در باد ، قصه ی تهمینه، مشی و مشیانه
معرفی کتاب:	روزی آدم خود را گل سرسبد آفرینش خواند و خدا را شکر کرد که او را زن نیافریده است حوا پریشان و عصبی، شاخهً شکسته ای برداشت تا آدم را بزند و چون توان جسمی نداشت گفت: خدای مرا مطابق میل خود آفرید. آدم پرسید: میل خدا چه بود؟ گفت: موجودات انسانی به کمال برسند. آدم کفت: کمال در چیست؟ حوا گفت: شادی یکی در گرو رنج دیگری نباشد.آدم پرسید: تو می اندیشی تمامی رنجها را به تنهایی به دوش می کشی؟ حوا لبخند زد زیر لب گفت: همدم سیه روی من پیروی کن از خدای، تا غرور و استکبار،عقل و انصاف ما را در هم نشکند. آدم پرسید: چه زمان خدای وظیفه ای غیر از خوردن و خوابیدن برای من مقرر می فرماید؟ میکائیل گفت: آنگاه که تو عشق را نه تفریح و سرگرمی و نه هوسی سوزان و بلعنده بدانی، خدای نیز به احساس اصیل تو به تلاشها و کوششهای تو معنا می دهد. حوا زمانی به تو مهر می ورزد که تو را آراسته، قدرتمند و آشنا با ظرافت روحش بیابد و اگر بیابد معنای زندگی و وظیفهً هر دوتان غیر از خوردن و خوابیدن باشد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ