یادنامه منوچهر آتشی                           اشعاری از آتشی                                 صفحه  بعد

بخشی از این شعر را در کنار ترجمه آلمانی آن، در فردای مرگ آتشی و به‌یاد این شاعر دلسوخته‌ی دشتستانی در اینجا می‌آورم. او که به‌هنگام مرگ اندکی بیش از هفتاد و چهار سال عمر داشت، زاده روستای دهرود دشتستان فارس بود؛ یا آن‌سان که خود می‌گفت:
فرزند بازیار غریبی
از بیخه‏هاى تشنه دشتستان

درد من از مسیح سنگین‌تر است
بخشی از شعر "گر من مسیح بودم"
از منوچهر آتشی
با ترجمه‌ی آلمانی آنِماری شیمل

بار من از مسیح‏
سنگین‏تر است‏

او با صلیب چوبى، تنها یك‏بار
- با میخ‏هاى آهنینش در دست‏
تن را كشید سوى بلنداى افترا
او با صلیب چوبى و دشنام دشمنان‏
با كوه سرنوشت گلاویز بود و من‏
من خود صلیب خویشتنم،
من خود صلیب گوشتیم را، یك عمر
- سنگین‏تر و مهیب‏تر از خشم هاویه‏
در كوچه‏هاى تهمت با خویش مى‏كشم‏

او را
دشنام دشمنان مى‏آزُرد
اما مرا تنفر یاران‏
و لعنت مدام روح خویش‏
او
فرزند روح قدسى بود و من‏
فرزند بازیارِ غریبى‏
- از بیخه‏هاى تشنه دشتستان‏

او
تنها
یك‏بار مُرد، یعنى‏
پرواز كرد و من‏
روزى هزار مرتبه مى‏میرم‏

درد من از مسیح سنگین‏تر است.

Mein Leiden ist schwerer als das des Messias
Meine Last ist schwerer
als die des Messias

Er, mit dem hölzernen Kreuz - einmal nur
zog er - eiserne Nägel in seiner Hand, -
den Leib zur Höhe des Verrats.
Er, mit dem hölzernen Kreuz und der Beschimpfung der Feinde
war mit dem Berg des Schicksals im würgenden
Griff - und ich,
ich bin mein eigenes Kreuz,
Ich schleppe mein fleischernes Kreuz ein Leben lang
- schwerer und grässlicher als das Toben der Hölle
- schleppe es in den Gassen der Verleumdung mit mir herum

Ihn
kränkte das Fluchen der Feinde,
aber mich der Abscheu des Freundes
und der ständige Tadel der eigenen Seele
Er war der Sohn des Heiligen Geistes, und ich
das Kind eines armen Bauern
aus den durstigen Wurzeln Wüstenlands;
er starb allein,
nur einmal, dass heißt,
er entflog - und ich
sterbe täglich Tausende Tode

Mein Leiden ist schwerer als das des Messias.

نظرات شما