این گوشه به صورت آموزشی است و توضیحات استاد عباس کاظمی
درباره جزییات گوشه ، در میان آن شنیده می شود. این گوشه بعد از کسالت و
سکته استاد کاظمی ضبط شده است و به علت مشکل تنفسی بابت مریضی ، آواز کمی
سریع تر اجرا شده است.
ساقی نامه استاد عباس کاظمی
، مکتب اصفهان
، ردیف سید رحیم
ساقی نامه را نخستین بار ، فردوسی در شاهنامه ابداع کرده
و وزن و گویش حماسی آن مورد اقبال نظامی و دیگر شاعران قرار گرفته است. ساقی
نامه های فردوسی در میان شاهنامه ، منبع الهام نظامی ، برای سرودن ساقی نامه
های خویش بوده است. وبه همین ترتیب دیگران نیز از نظامی راه جستند و ساقی
نامه تبدیل به سبکی در شعر کلاسیک ایران شد.
وجه تسمیه واژه گوشه در موسیقی اصیل ایرانی
:
در تعزیه و تعزیه خوانی ، هر کس دارای وظایفی بوده است.
تعزیه گردان ها ( کارگردان های امروزی ! ) معمولا نقش " شمر " را در صحنه
اجرا می کردند و شرح وظایف دیگران نیز به عهده آنان بوده است. هر کسی در صحنه
تعزیه ، جا و مکان مخصوص به خود را داشته و در "گوشه ای" از صحنه ، برای
ایفای نقش خود می ایستاد. که نقش خود را با آواز مربوطه ، اجرا می کرد.
مثلا حضرت زینب " دشتی " و حضرت عباس " چهارگاه " می
خواند. برای جلوگیری از اشتباه ، هر " گوشه " صحنه ، آواز مخصوص به خود را
داشت و تعزیه گردان ، اجرای هر گوشه را به عهده یک نفر می گذاشت.
